روسری را گذاشت روی پیشخوان.
کمی زیر و رویش کردم که نگاهم به پاکت روسری افتاد.
دوباره گذاشتمش همان جا: این که مارکه، یه جنس ایرانی بدین.
فهمیده بود که رنگش را پسندیده ام.
-خواهر من! اینا همه به اسم مارک میان تو بازار، اما این روسری دوخت تولیدی های تهرانه، مطمئن باشید.
خانه که رسیدم نمی دانستم باید از این که فروشنده دستم را خوانده بود ، خنده ام بگیرد
یا از این که سرم را کلاه گذاشته عصبانی باشم؛
یک گوشه روسری نوشته بود:Made in china
پ.ن : این مطلب به قلم نویسنده وبلاگ نیست!
وااااای عجب
دیگه تو این اضاع هر کسی جوری جنس هایش را قالب می کند
1397/04/10 @ 10:39
فرم در حال بارگذاری ...
هرکسی دنبال سود خودشه ….